zondag 16 januari 2011

Semiramide

Op maandag 6 december trokken we met de  derdejaars naar Antwerpen voor een bezoek aan de Vlaamse Opera. Tijdens dit bezoek konden we een kijkje nemen voor en achter de schermen. 
Het gebouw was zeer imposant en straalde prestige en rijkdom uit. Dit heeft natuurlijk te maken met het feit dat opera vroeger vooral bedoeld was voor de hogere klassen in de maatschappij. Ik was dan ook erg geschrokken door het feit dat de mensen uit de lagere klassen helemaal bovenaan in het operagebouw zaten. Toen we hier zelf een kijkje namen, begon ik toch een beetje te duizelen van de hoogte. 
Verder was ik vooral onder de indruk van de orkestbak en het naaiatelier. De muzikanten en de naaisters zijn niet zichtbaar op het toneel maar hebben wel een zeer belangrijke rol als het gaat over het slagen van de opera. Het bezoek werd afgesloten met een informatieve sessie over de opera 'Semiramide' die wij woensdag zouden bekijken. Het verhaal werd zeer snel in grote lijnen geschetst. Op dit moment had ik het gevoel dat ik het verhaal begreep... deze illusie werd doorbroken op woensdag 8 december, toen we de voorstelling echt gingen bekijken. 


Op woensdag 8 december was het dan eindelijk zover... 
Na een gezamenlijke aankleed- sessie bij Katrien thuis, konden we vertrekken!
Na de fotosessie op de trappen van de opera, konden we onze plaatsen opzoeken. We zaten heel centraal in de zaal en konden alles zeer goed volgen. 
De ouverture duurde naar mijn mening iets te lang, maar ik kon er wel van genieten. Verder vond ik het jammer dat de 'ondertiteling' nog niet vlot liep, ik kon dus niet altijd volgen. 
In het algemeen vond ik het een geslaagde namiddag waarin we kennis konden maken met een genre dat we anders niet zouden ontdekken. 

Misschien wel voor herhaling vatbaar.... maar dan misschien een eenvoudiger stuk? 

zaterdag 15 januari 2011

MUZOBOX

Oorspronkelijk betekende Muzo voor mij vooral 'knutselen'. 
Wanneer ik in het eerste jaar de opdracht kreeg om een MUZO-namiddag in te vullen, koos ik steeds voor beeldopvoeding. Na drie jaar kan ik dus toch wel zeggen dat er sprake is van een muzische groei. 


Toen ik de opdracht kreeg een Muzobox te maken zuchtte ik toch even... wat moest ik daar nu weer mee doen?! 
Na lang denken, brainstormen ^^, kwam ik toch eindelijk tot een besluit. Ik besliste om te werken met symbolen. Deze zal ik hieronder verklaren.
MUZO voor KaHo
MUZO na KaHo


De zwart - wit bril ~ de rode bril
Voor ik aan de opleiding begon, was MUZO voor mij zwart - wit, leuk of niet leuk. Tijdens de opleiding is mijn kijk op MUZO zeer sterk veranderd. 
Aan drama en bewegingsexpressie had ik een ongelooflijke hekel. Ik stond niet graag in de belangstelling. Ik hield mij steeds op de achtergrond, maar kon wel steeds genieten van hetgeen anderen deden. Beeldopvoeding was voor mij veilig, je werkte naar een voorwerp en niemand kon zeggen dat je werk niet mooi was. 
Tijdens de Muzostage ben ik geschrokken van mijzelf (op een positieve manier). Bij de voorstelling van de opera heb ik mijzelf overtroffen door een monoloog op te voeren. Ik kan zeggen dat ik trots ben op mijzelf! Ondanks de zenuwen en de knikkende knieën kan ik zeggen dat ik ervan genoten heb om eens in de belangstelling te staan... een hele verandering sinds het eerste jaar van de opleiding! 
Er was in het lager onderwijs ook sprake van hokjesdenken. De verschillende vakgebieden waren nooit met elkaar verbonden, er werd telkens 1 deelgebied uitgewerkt. Zelf ben ik van plan om het toch wel anders te doen.


Blokkentoren
Tijdens de opleiding leer je dat de verschillende deelgebieden gecombineerd aan bod zouden moeten komen. Volgens mij is het belangrijk dat kinderen ook een zekere durf ontwikkelen om zich te durven tonen, iets durven creëren en hier ook trots op zijn. 


De koorddanser
Als leerkracht is het belangrijk om een evenwicht te vinden tussen de verschillende onderdelen van MUZO. Zoals ik al zei zal ik zelf vaker naar beeld en muziek grijpen. Ik besef dus dat ik hierop zal moeten letten. Ik merk wel dat ik in mijn stage vaak gecombineerd werk en verschillende onderdelen van MUZO aan bod laat komen.


Verdere muzische groei?
Ik denk erover om, als ik afgestudeerd ben, in avondonderwijs gitaarlessen of een cursus fotografie te volgen. Nu heb ik onvoldoende tijd om deze zaken te oefenen. De gitaarlessen zouden ook zinvol zijn voor de latere klaspraktijk. Wanneer ik mijzelf kan begeleiden op gitaar, is het ook leuker voor de kinderen om een liedje te leren. 
Fotografie spreekt mij ook zeer sterk aan. Ik kan ervan genieten om naar mooie foto's te kijken en foto's te nemen. Zelf sta ik echter niet graag op foto. 
Dit zijn enkele goede voornemens die ik toch wel heel graag in de praktijk zou omzetten!


Het belangrijkste in mijn muzische groei vind ik DURF. Mijzelf durven tonen, durven zingen ook al is dat zeker niet mijn grootste talent,... Durf is eigenlijk een heel belangrijke kwaliteit voor een leerkracht!

D.W.O.R.P.

Voor de laatste keer trokken we met 3LO naar Dworp. 
Daar waar we voor de eerste keer écht geconfronteerd werden met MUZO, gingen we bewijzen dat we een zeer grote muzische groei hebben doorgemaakt.


Ik ben er zeker van dat we hier allemaal in geslaagd zijn!
De eerste dag gingen we meteen aan de slag. We creëerden zelf een opera waarin we de verschillende deelgebieden van MUZO aan bod lieten komen.
Het groepje waarvan ik deel uitmaakte, werkte rond de Griekse tragedie 'Het Parisoordeel'. Terwijl ik oorspronkelijk een hele kleine rol wilde vertolken, was ik uiteindelijk een hele tijd alleen aan het woord. Ik kan best wel zeggen dat ik trots ben op mijzelf. Toen ik startte in het eerst jaar van de opleiding was het ondenkbaar dat ik, verlegen als ik was, toneel zou spelen voor een hele groep.

Op dag twee startten we met de voorbereidingen van de workshops. Tussendoor oefenden we de opera nog een aantal keer in. Met gespannen zenuwen, een vreemd gevoel in de buik en knikkende knieën wachtte ik op het grote moment van die avond... de opera tonen aan het hele derde jaar en de aanwezige lectoren. De workshops en de organisatie hieromtrent zaten heel snel in elkaar waardoor er op dag 2 toch wel sprake was van enkele dode momenten. We werkten, zowel met de grote als de kleine groep, heel vlot samen waardoor het werk zeer snel vooruit ging.


En toen was het zover, tijd om de show te stelen. 
Met twee Adonissen , 3 Babes en een bitch was ons groepje er helemaal klaar voor. De opluchting na de voorstelling was enorm. Allen waren we tevreden over onze prestatie en konden we genieten van de andere toonmomenten, die ik trouwen allemaal zeer geslaagd vond! Ik merkte ook dat bepaalde studenten, die net als mijzelf niet graag in de belangstelling staan, zichzelf overtroffen hebben. Van een muzische groei gesproken... :)


Tijd voor dag 3, de dag waarop we muzisch werkten met kinderen. 
De kinderen volgden in onze groep 3 workshops: maskers maken, improviseren/drama en bewegen op muziek/bewegingsexpressie. De kinderen genoten zichtbaar van de verschillende workshops. 
Ikzelf hielp in de groep die maskers maakte. Ik was verrast door het feit dat bijna alle kinderen erin slaagden om op slechts 30 minuten een volledig masker af te werken. Toen ik in de lagere school zat, had ik het moeilijk om een eigen idee uit te werken. Misschien komt dit door de lessen Muzische Opvoeding die de laatste jaren toch wel anders verlopen?



In de namiddag werkten we samen met 12 kinderen een toonmoment uit. In onze groep hadden we beslist dat we de kinderen zelf zouden laten werken. We startten met de vraag 'Wat hebben jullie allemaal gedaan vandaag?' Al snel kregen we heel veel te horen en noteerden we deze zaken op een whiteboard. Vervolgens vertelden we de kinderen dat ze een toonmoment in elkaar moesten steken. Meteen waren ze heel enthousiast! In een mum van tijd beslisten de kinderen hoe ze zouden opkomen, wanneer ze muziek wilden gebruiken,... De studenten hadden enkel een begeleidende functie: kinderen helpen om tot een compromis te komen, de muziek aanzetten,...  Een grote pluim voor de kinderen! Ik was echt onder de indruk van hun muzische ingesteldheid...



Op de laatste dag stelden we onze Muzobox aan elkaar voor. Ik vond het opvallend dat vele studenten vooral meer durf hebben gekregen. Dit hoorde ik echt vaak terugkomen in de voorstellingen. Nochtans had ik in het eerste jaar van de opleiding het gevoel dat ik één van de enigen was die bang waren om zich volledig te geven in de workshops. 


Een geslaagde Muzostage, ondanks het feit dat we allemaal met tegenzin vertrokken! 
Met dank aan Kim De Coninck voor de foto's!